Czemu weganizm nie jest moralny?

źródło

Ten temat chodzi za mną od dłuższego czasu.

Nim jednak przejdę dalej, uprzedzam, że nie zaglądam nikomu w talerz i mam gdzieś co kto je, dopóki ktoś nie zacznie wciskać nos w mój posiłek. Ten tekst to tylko moje rozważania ;) Nie jestem też żadnym dietetykiem, czy lekarzem, także post ma sens tylko... filozoficzny, w pewnym sensie. Ot, zbieranina moich przemyśleń, jako, że weganizm zmienił się w styl życia, jakby nie było.

źródło

Swego czasu nieco interesowałam się tematem, szperając informacji dla których weganizm ponoć jest dobry i moralny. Pomijając zupełnie śmieszne materiały (pokroju: koń to dzikie zwierze, jazda mu szkodzi, ma stać na pastwisku, jeść trawę i być szczęśliwy <3), argumenty były dość... proste, opierające się na - podobno - szacunku do zwierząt i przyrody, bo jak to tak można krzywdzić te stworzenia, skoro mamy zamienniki, a one są lepsze od ludzi? Nie powiem, by mnie to kiedykolwiek przekonało... to znaczy, tak, jestem osobą zdecydowanie przeciwną bezsensownemu maltretowaniu zwierząt, które nie ma nic na celu, dla własnego widzimisię. Bądź co bądź, bardzo źle to świadczy o psychice osoby, która takiego czynu dokonuje i za żadne skarby świata nie chciałabym mieć z nią bliższej relacji. Niemniej, mięso? Spoko. Jestem mięsożercą, który średnio lubi warzywa, a na owoce ma alergie... No, przynajmniej w surowej wersji. I za obcą mi krówką nie mam zamiaru płakać.

Ale wracając! Weganie uważają (tak, generalizuje, czasem trzeba), że swoim ekologicznym stylem życia pomagają zwierzątkom, przyrodzie i w ogóle całemu światu. Przy tym maja czyste sumienie, bo nie doprowadzają do niczyjej śmierci, dlatego wszystko gra. Tyle że, moi drodzy, prawda wcale tak do końca nie wygląda. Obawiam się, że weganizm może bardziej zaszkodzić ekosystemowi, a nie mu pomóc.

Przede wszystkim, człowiek jest zbudowany tak, że chroni to, co jest mu potrzebne, a pozbywa się szkodników. Oznacza to, że gdybyśmy wszyscy byli tylko weganami, większość zwierząt by nimi była. Krowa przecież wchodzi na nasze pole i je nasze zboże, a kurczak zbiera to, co ona zostawiła. Prędko więc takie gatunki zostałyby w dużej mierze wytępione. Hodowla na mięso, czy dla mleka, albo jajek chroni więc je - może nie jednostkowo, ale pozwala całym gatunkom przetrwać. To dla nich swego rodzaju praca, wymiana. Dostajecie jeść, chodzić, żyć, to potem my weźmiemy wasze młode, byśmy my mogli funkcjonować zdrowo i móc to wam zapewnić. Weganie sprawiają, że te zwierzęta robią się bezrobotne - a gdyby ich rzesza była większa, prędko skazaliby na wymarcie cały gatunek.

Poza tym, często bycie wege oznacza korzystanie z zamienników - nie raz sztucznych. I powiedzcie mi, co jest bardziej naturalne, ubierać się w skórę zwierzęcia, czy produkować w sztuczny sposób tonę sztucznych materiałów? Nie mam pojęcia, w jaki sposób się je tworzy, ale wydaje mi się, że w sposób bardziej szkodliwy dla Ziemi. W końcu takie zwierzątko za swojego życia przynajmniej zwraca nieco energii, np. w formie odchodów wykorzystywanych jako nawóz.  

Czasem wpadałam na argument wegan brzmiący mniej więcej tak: swojemu psu krzywdy nie zrobisz, to czemu chcesz, by krowa umarła dla ciebie? Cholera, ludzie, można się za głowę złapać.

źródło

Swojego psa nie zabije, nie zjem, bo większą wartością jest dla mnie w chwili, gdy chodzi mi przy nodze i macha ogonem. Taka jest jego funkcja i tyle. Ale w chwili głodu to przepraszam, ale on prędzej poszedłby pod nóż, niż na przykład mój sąsiad, czy nie daj Boże ktoś z rodziny.  Meh, no właśnie, często mam wrażenie, że osoby wyznające weganizm czasem szanują bardziej zwierzaki, niż ludzi wokół... a to jest totalna, totalna głupota.

Jasne, jako gatunek, jesteśmy paskudni, okropni, lekkomyślni. Podejmujemy złe decyzje, jesteśmy okrutni, leniwi... można byłoby wymieniać długo.  Ale mimo to, jesteśmy swego rodzaju jednością, ciągle dążymy do tego, by być razem, by się rozwijać, by mieć potomstwo. A więc, jesteś weganem, uważasz zwierzaki za lepsze, a masz potomstwo? No przepraszam, chyba rozmawiam z hipokrytą... Skoro lepsze są krówki, to je hoduj, rozmnażaj i utrzymuj... a nie zajmuj się dziećmi, OK? W końcu one ponoć dla świata zrobią więcej.

Weganizm może bardzo łatwo doprowadzić do zezwierzęcenia. Jest często pozbawiony logiki, sensu, argumentów. I choć nie twierdzę, że np. samo jedzenie wegańskie, czy kosmetyki są złe - bo tego pierwszego nie próbowałam, a kilku szamponów i odżywek wegańskich używałam i byłam zadowolona - to powody dla których ktoś podejmuje decyzje o takim życiu często nie są już takie fajne, przyjemne i niewinne. No i nie oszukujmy się, nikt nie będzie w 100% taki wege bo fizycznie nie jest to możliwe. Zawsze gdzieś będzie lek testowany na zwierzakach, czy jakiś dodatek z krwi osła w linii produkcyjnej o którym ktoś nie ma pojęcia. Choć... nie no, jest jedno wyjście. Zaszycie się na wsi, zbudowanie domu o własnych siłach i życie z tego, co się będzie uprawiało i robiło własnoręcznie, bez użycia prądu, czy wodociągu. Wtedy macie szansę by zostać 100% wege ;)

Grunt to nie nie jeść mięsa i chronić zwierzątka. Racjonalne myślenie i umiar kłaniają się przede wszystkim.  Z jednej strony jeść mięso i kupić skórzaną obrożę dla psa, bo wygodna, z drugiej - szanować i nie robić krzywdy bez potrzeby. Uwierzcie mi - to filozofia, która może doprowadzić zdrowego człowieka (który nie ma przeciwstawiań zdrowodnych dot. ubierania skór i jedzenia kurczaka) i całe jego społeczeństwo do zdrowego funkcjonowania. A nie weganizm.

źródło