Niedokończone Opowieści: Dla znawców tematu

źródło

Miałam sięgnąć znów po Sillmarilion, później po Hobbita i Władcę, a dopiero potem nadrabiać inne dzieła Tolkiena... Jak zwykle, wyszło inaczej. Czemu? Bo uznałam, że będę mądra, a Niedokończone Opowieści stały w bibliotece na wierzchu.

Tytuł: Niedokończone Opowieści

Autor: J. R. R. Tolkien

Liczba stron: 608

Gatunek: zbiór opowiadań high fantasy

Po śmierci swojego ojca, Christopher Tolkien zebrał jego niedokończone jeszcze prace i ułożył je w Niedokończone opowieści - zbiór opowiadań z trzech er Śródziemia, przybliżające historie mniej, lub bardziej znanych postaci.

J. R. R. Tolkien ma niezwykłego syna. Naprawdę, to cudowne, że komukolwiek chciało się studiować dogłębnie wymyślony świat, a później grzebać w pozostawionych notatkach i składać z tego książkę. Zdaje sobie sprawę z tego, że to zapewniło Christopherowi Tolkienowi profity, jednak i tak... Fani tego autora mogą być na prawdę temu człowiekowi wdzięczni, bo chyba każdy chciałby zobaczyć jak najwięcej z dzieł swoich autorytetów, nawet, jeśli nie zostały dokończone. 

Tyle że... jak się ma to do Niedokończonych Opowieści? A no tak, że nie jest to pozycja dla każdego. Co to, to nie. Uważasz, że Tolkien jest w sumie spoko, filmy były fajne, książka dała radę, świat kolorowy i w sumie tyle? To nie próbuj sięgać po tą pozycje. Niedokończone Opowieści to książka dla tych, którzy znają w miarę dokładnie świat Władcy Pierścieni, można powiedzieć: mają fioła na jego punkcie, i ciągle czują niedosyt, mimo, że mają za sobą sporą część twórczości tego autora. 

Niedokończone Opowieści to właściwie praca dwóch osób. Ojca, który spisał ich bazę, oraz syna, który nie tylko zebrał to w całość, ale także obdarzył dość obszernym komentarzem i bardzo obszernymi przypisami. Historie wewnątrz pozycji są mniej, lub bardziej dokończone i sięgając po tą książkę trzeba się z tym liczyć.

Kto czytał choć jedną pozycje Tolkiena ten wie, że autor ten ma niezwykły, ale dość surowy styl. Większość historii, które znalazłam w tych opowieściach jest pisana w sposób niemalże biblijny. Treści są patetyczne, opisujące często bardziej lore i rody, z których pochodzą postacie niż same wydarzenia i akcje. Wszystko owszem, jest w tym piękne, ale do tego stylu trzeba przywyknąć, wbić się w niego i przede wszystkim mieć do niego cierpliwość. Niedokończone Opowieści to nie czytadło, przez które przeleci się w ciągu chwili, bez myślenia jak przez sporą część lekkich pozycji.

Jak pisałam wcześniej, aby w pełni zrozumieć i pojąć tą książkę należy znać inne pozycje autora. Ja czytałam je dość dawno i niezbyt dokładnie, dlatego... cóż, kilkukrotnie prawie się poddawałam, zwłaszcza, że historie potrafią się urywać w różnych momentach, później zaś dokańcza je syn autora, podając tyle informacji, ile zdołał znaleźć, lub sam wiedział.

Nie wiem czemu, ale ze wszystkich przeczytanych przeze mnie treści najbardziej spodobał mi się... opis Numenoru. Chyba po prostu przy stosunkowo słabej znajomości świata przedstawionego tekst, w którym właściwie wszystko było nowością, nie było nadmiaru imion, miejsc i wydarzeń których po prostu nie znam pozwolił mi na chwilę odpocząć od tego nadmiaru danych i dał motywację, by dotrwać do końca.

Tolkien niewątpliwie tworzył literaturę piękną. Mimo, że sporo treści w Niedokończonych Opowieściach to tylko szkice ich charakter jest naprawdę unikatowy. Jak jednak pisałam wcześniej, to pozycja przeznaczona właściwie tylko dla wielkich fanów autora, którzy zbierają wiedzę o Śródziemiu zewsząd. Inni oczywiście, mogą po tą pozycje sięgnąć, jednak im mniejsza znajomość lore, tym bardziej męcząca ta książka może się okazać - dlatego jeśli ktokolwiek chce po nią sięgnąć, najpierw powinien zapoznać się przynajmniej z głównymi pozycjami tegoż autora.

źródło