Spotkanie z Ziemiomorzem: Najdalszy Brzeg

Witam na moim blogu. Oto już czwarty post traktujący o Ziemiomorzu Ursuli Le Guin. Mam nadzieję, że seria Was do tej poru nie znudziła? :) Oczywiście, zapraszam do przejrzenia pozostałych, poprzez kliknięcie odpowiedniej etykietki.

Tytuł: Najdalszy Brzeg
Tytuł serii: Ziemiomorze

Numer tomu: 3

Autor: Ursula K. Le Guin

Liczba stron: 264

Arren przybywa na Roke z okropną wieścią - w kraju władanym przez jego ojca zanika magia. Szybko okazuje się, że nie jest to jedyna wyspa, w której źle się dzieje. Arcymag Krogulec postanawia opuścić mury szkoły i  wyruszyć w niebezpieczną podróż, mając zamiar naprawić to, co zostało zepsute. Nie wyrusza jednak zupełnie sam - wraz z Arrenem i swoją ukochaną łodzią, Bystrym Okiem, wypływają na morze, próbując pokonać coś, czego natury nie znają.

Liczyłam, że kolejna część historii Ziemiomorza będzie opowiadała o Krogulcu i Tenarze... dlatego fabuła Najdalszego Brzegu w pierwszym momencie bardzo mnie zaskoczyła i nieco zasmuciła. Nasz bohater to dorosły, dojrzały mężczyzna, który wiele przeżył i osiągnął. Teraz w roli młodzieńca występuje Arren - odważny chłopak, kochający Krogulca ponad swoje własne życie.

Ged od pierwszego tomu zmienił się nie do poznania: daleko mu do dumnego i niecierpliwego chłopca z Czarnoksiężnika. Jest osobą spokojną i wyrafinowaną, nie bojącą się jednak dalekich podróży i niebezpieczeństw, jak na arcymaga z resztą przystało. Nie powiem, cudownie obserwować tak dużą i wyraźną zmianę w głównym bohaterze. Mimo to, ta część Ziemiomorza nie poruszyła mną tak bardzo, jak poprzednia.

Le Guin nieustannie korzysta ze znanych nam schematów, dodając od siebie wiele kreatywnych pomysłów. W historii bezustannie coś się dzieje, a nasi bohaterowie przeżywają liczne przygody. Jednak choć to dobra pozycja, napisana z niezwykłym kunsztem, nie wyróżnia się szczególnie na tle innych, niedługich powieści.

By nie było, to dobry kawałek literatury. Mamy smoki, czarny, zagadkę i tajemnicę. Mamy dobrych bohaterów i na prawdę dobry styl - taki, dzięki któremu słowa pochłania się szybko, a jednocześnie nie ubolewa się nad zbyt lekkim i łatwym językiem. Najdalszy Brzeg to niewątpliwie pozycja warta poznania, tak samo, jak warte poznania były poprzednie tomy Ziemiomorza.

Mimo wszystko jednak obecność pewnych znanych nam schematów i fakt, że o samym funkcjonowaniu świata Le Guin wiemy trochę, nie sądzę, aby kolejny tom był ogromnym - pozytywnym, czy negatywnym - zaskoczeniem dla czytelnika. W Czarnoksiężniku obserwowaliśmy przepiękną baśń, Grobowce dały nam poszukiwanie ciepła i zaufania drugiej osoby wśród mroku zapomnianego przez świat labiryntu. Najdalszy Brzeg zaś to po prostu przygodowa historia niezwykłego maga i jego towarzysza.

Oczywiście, Najdalszy Brzeg polecam wszystkim fanon fantastyki - tak cenione pozycje po prostu trzeba znać. Ale czy ta książka będzie dla Was czymś wyjątkowym? Być może, i owszem, ma ku temu zadatki. Niestety, dla mnie ta historia pozostaje po prostu kolejną dobrą, ale nie nader magiczną opowieścią.