Wyprawa Kon-Tiki

Chyba nie wytrzymam długo, nie publikując tu zupełnie nic: dlatego chyba na razie zrezygnuje z publikowania regularnie na rzecz wrzucania postów, gdy najdzie mnie ochota. A że w ostatnich dniach coś przeczytałam... chce się z Wami tym podzielić.

Czasem zdarzy się, że moja mama przyniesie z pracy makulaturę - książki, które zostały oddane na przetworzenie, często stara, nie raz niedostępne, lub po prostu dostępne trudniej. Sięgam po nie dość rzadko, często bojąc się pożółkłych, starych stron i spodziewając się czegoś nudnego. Nie inaczej było z Wyprawą Kon-Tiki, która trochę u mnie przeleżała. Moje wydanie z 1955 roku nie wygląda już najprzyjaźniej... ale za to jego dusza już sporo przeszła :D 

Tytuł: Wyprawa Kon-Tiki

Autor: Thor Heyerdahl

Liczba stron: 228
Gatunek: reportaż

1947 rok. Thor Heyerdahl, norweski odkrywca i podróżnik postanawia sprawdzić swoją teorię, jakoby mieszkańcy Polinezji przypłynęli na wyspy z okolic dzisiejszego Peru. Dla wszystkich wokół wydaje się to wręcz niemożliwe: ludy te pływały na niewielkich tratwach, jakże więc mogliby przepłynąć na nich 4 000 kilometrów? Heyredahl organizuje więc wyprawę, odtwarzając ich środek transportu i wraz z piątką ochotników wyrusza w podróż.

Brzmi to jak niezła bajka, prawda? Tratwą. Przez ocean. W sześć osób, bez nawigacji i żadnego sprzętu elektronicznego, no, może poza starym radiem, które przecież nie było nadzwyczaj zaawansowane technologicznie. Ale... to nie bajka, a wyprawa, która zapisała się w naszej historii, mimo, że obecnie chyba mało kto o niej wie. W każdym razie, ja nie wiedziałabym, gdyby nie książka Heyerdahla.

To dzieło jest czymś nadzwyczajnym - bo opowiada o nadzwyczajnej, ale prawdziwej historii. Napisał ją człowiek, który to zorganizował, wziął udział i.... przeżył. Choćby z tego powodu Wyprawie Kon-Tiki należy się ogromny szacunek. Ale nie tylko! Mimo, że stara okładka wcale nie zachęca, a pozornie pomysł wydawać mógłby się nudny - no bo ile można czytać o oceanie - to na prawdę coś dobrego i ciekawego do przeczytania. Owszem, nie znajdziemy tu masy akcji i jej niemal magicznych zwrotów, czy romansów, ale obraz oceanu, jaki pokazuje nam autor jest wprost przepiękny. Na prawdę, jego opisy są tak plastyczne, że nie raz idzie się tym zachwycić i przeżywać tą podróż razem z nim. Heyerdahal raczej nie nudzi, przedstawiając nam swoją historię w niezwykle ciekawy sposób.

W tym reportażu trudno mówić o jakiś... konkretnych bohaterach. To znaczy, owszem, mamy członków wyprawy, poznajemy ich, ale autor nie skupia się na ich psychice i nie opisuje zbyt dokładnie więzi, która ich połączyła, raczej mówiąc nam o tym, jak można przeżyć na oceanie, jak stresuje się tratwą, co można zobaczyć, czy spotkać na oceanie, gdy w pobliżu nie ma głośnego silnika, straszącego ryby. I.. tak, to jest właśnie niezwykłe, bo dzięki przeczytaniu Wyprawy Kon-Tiki można dowiedzieć się wielu ciekawych i nie raz zaskakujących rzeczy o oceanie, których nie znajdzie się w powieściach innych, którzy pływali wielkimi statkami, albo nawet - w ogóle na oceanie nie byli.
To, co podobało mi się w moim wydaniu, to zdjęcia załączone do niego. Czarno-białe, ale wyraźnie pokazujące ludzi i zdarzenia o których można przeczytać, dając świadectwo tego, że cała ta wyprawa na prawdę miała miejsce.
Jeśli tylko macie możliwość, na prawdę polecam po Wyprawę Kon-Tiki sięgnąć: bo to dobrze napisany reportaż, opowiadający niewiarygodną historię i na pewno będzie ciekawą odskocznią od typowych powieści.