Woda na sicie: Zeznania czarownicy

La Vecchia zostaje oskarżona o zabójstwo mnicha i okrzyknięta wiedźmą. Próbując ratować swoje życie w trakcie przesłuchań zaczyna snuć opowieść o swojej przeszłości.

  

Tytuł: Woda na sicie Apokryf czarownicy

Autor: Anna Brzezińska

Liczba stron: 352

Gatunek: historyczne fantasy

Wydanie: Literackie, Kraków 2018

Nazwisko Anny Brzezińskiej już dawno obiło mi się o uszy: łączy mnie z tą autorką wspólne nazwisko, w związku z czym od dawna kusiło mnie, aby zobaczyć, co ta pisarka książek fantastycznych ma w swoim dorobku. Po lekturze jej najnowszej książki, „Wody na sicie” muszę przyznać, że powinnam chyba po jej twórczość sięgnąć zdecydowanie szybciej, bo… ta pani po prostu potrafi dobrze pisać.

Podtytuł tej powieści, czyli „Apokryf czarownicy” dość dobrze pokazuje, co znajdziemy wewnątrz. Konstrukcja tej powieści zdecydowanie nie jest typowa. „Woda na sicie” to zapiski z przesłuchania La Vecchiy w trakcie których bohaterka opowiada o swoim życiu. Przez to wewnątrz nie pojawia się ani jeden dialog. Postać nie podaje nam bezpośrednio rozmów, które kiedyś usłyszała, a jakiekolwiek  słowa kierowane do niej w trakcie przesłuchania zostają wycięte. Wprawdzie w trakcie czytania doskonale widać, że ktoś się o coś La Vecchię pyta (przez sformułowania pokroju „Skoro pytacie mnie o mego brata to już wam odpowiadam), jednak ponieważ nie są konieczne do popchnięcia fabuły autorka po prostu nie zawarła ich w tekście.

Specyficzna konstrukcja nie jest jednak wszystkim, co „Woda na sicie” ma czytelnikowi do zaoferowania. Styl Brzezińskiej wręcz czaruje: autorka ma doskonałe wyczucie, jeśli chodzi o dobór odpowiednich słów. Jej tekst jest więc z jednej strony nieco stylizowany, poetycki i bardzo klimatyczny, a z drugiej – stosunkowo lekki i przyjemny, zdecydowanie nie męczący, o ile czytelnik nie odbije się od samej konstrukcji historii oraz jej powolnego tempa.

Bo owszem, tego nie da się ukryć – „Woda na sicie” nie jest powieścią akcji. To raczej opowieść skrzywdzonej przez los kobiety, która naprawdę wiele w swoim życiu przeszła, niż przygodowa historia o wielkich czynach. Na dodatek sam ton opowieści La Vecchii też raczej należy do poważnych: nic z resztą dziwnego, w końcu za popełnione zbrodnie grozi jej śmierć.

Mam wrażenie, że ta pozycja spodoba się nie tylko fanom fantastyki. Ta powieść to historyczne fantasy, osadzone w okresie średniowiecznym, które opowiada bardzo prawdziwą i wbrew pozorom wciąż aktualną historie. Występujące w niej elementy fantastyczne są jedynie tłem. Wprawdzie w opowieści bohaterki pojawiają się smoki, magiczne substancje i czary, ale równie dobrze można uznać, że La Vecchia zmyśla, albo źle interpretuje otaczającą ją rzeczywistość (co nie jest niczym dziwnym, biorąc pod uwagę, jak zabobonnym okresem było średniowiecze). Zwłaszcza, że choć „wiedźma” niewątpliwie ma gawędziarski dar to jednak od początku lektury czytelnik ma wrażenie, że w jej historię nie można tak do końca w pełni wierzyć.

„Woda na sicie” to naprawdę pięknie napisana książka, którą warto poznać. W tej chwili mogę ze spokojnym sumieniem przyznać, że to jedna z lepszych polskich pozycji fantastycznych wydanych w tym roku, które dane było mi poznać. Naprawdę życzyłabym sobie, aby wszystkie powieści wychodzące spod piór naszych rodzimych twórców były przynajmniej tak dobre, jak książka Brzezińskiej.

* * * 

Opowiadam dalej, że wieczór, kiedy zobaczyłam smoka, był niezwykle ciepły i z migdałowców sypało się okwitłe kwiecie, gdy szliśmy przez błonie na przedmurzu wioski, odprowadzani obelgami dzieci vermigliani. Bo wiedzcie, panie,  że nasi sąsiedzi nigdy nie przepuszczali okazji,  by przypomnieć mojej matce, że jest jedynie grudką łajna, przyczepioną do podeszew butów swych nabożnych i ciężko pracujących ziomków.

Fragment „Woda na sicie” Anna Brzezińska

Za możliwość zapoznania się z książką dziękują Wydawnictwu Literackie!