Wikingowie. Sezony 1-2: W mroźnej krainie

Święta – a więc więcej wolnego – nadejdą już za moment. Dlatego też mam zamiar pomóc Wam nieco ten nadmiar czasu w jakiś sensowny sposób zająć :D Oj, nie możecie się za bardzo lenić! Dzisiejsza propozycja na jakieś zajęcie kierowana jest do tych, którzy Wikingów jeszcze nie widzieli, bo to o nich dziś mam zamiar Wam pisać. Może i nie ma w nich za dużo klimatu świąt, ale zima i mróz owszem.

Wikingowie to historyczny serial. Niech to Was jednak nie odstrasza! Czemu jak i dlaczego? O tym już za chwilę.

Do tej pory dane było mi obejrzeć dwa sezony serialu i obydwa wciągnęły mnie niesamowicie. Historia opowiada o Ragnarze Lothbroku (Travis Fimmel) oraz jego rodzinie. Na co dzień parają się rolnictwem – mają niewielką farmę i wiodą dość spokojne życie. Dość bo nasz główny bohater to zdecydowanie nie osoba, która spoczywa na laurach. Ragnar głęboko wierzy w istnienie innego, bogatego lądu. Robi wszystko, aby przekonać swojego jarla to wyprawy przez nieprzebyte dotąd morze, ciekawy tego, co może za nim znaleźć.

Wikingowie, sezon 1-2,
(Vikings),
serial historyczny

Naprawdę, trudno sprawić, by jakiś serial mnie wciągnął. Zwykle po prostu szybko się nudzę, a odcinki bardzo mi się dłużą. Jednak to zdecydowanie nie dotyczy Wikingów! Wkręciłam się w tę historię, ten świat, tych bohaterów i wielką satysfakcje sprawiło mi obserwowanie ich.

Sam obraz wygląda dość ładnie. Utrzymany raczej w chłodnej kolorystyce dobrze oddaje klimat otaczającego bohaterów świata. Przy okazji nie ma tu szczególnego przepychu. Rekwizytów jest wystarczająco, są dobrze dobrane, jednak wszystko wydaje się być surowe i niekoniecznie przyjazne, dokładnie tak jak kraina, w której się znajdujemy. Podobają mi się również stroje, zwłaszcza kobiece – nie są one tak bogate jak w Grze o tron, ale mają swój klimat i urok.

To niby serial historyczny... i owszem, sporo o wikingach oraz ich kulturze możemy się z niego dowiedzieć. Nie jest to jednak nudna telenowela opowiadająca o którymśtam wieku! Historia jest wyraźnie przemyślana, poza tym cały czas gdzieś za bohaterami kryje się pewna tajemnica. Czasami bohaterowie widzą coś – zjawy, cienie, słyszą dźwięki. Trudno powiedzieć, czy to ich wyobraźnia, czy naprawdę coś się dzieje, co dodaje Wikingom specyficznego klimatu.

Wszyscy wiemy, że ten nordycki lud uwielbiał siekać i zabijać. Niemniej, choć walk tu nie brakuje paradoksalnie nie jest to zbyt krwawy obraz.  Wszelkie zabójstwa, odcinanie głów, czy rąk ukazane jest poza kadrem, przez co krew nie leje się na widza i sprawia, że serial nie idzie w ogóle w stronę gore. I dobrze, bo sama za tym nieszczególnie przepadam.

Ragnar to niewątpliwie ciekawa postać. Jest inny niż pozostali z jego ludu. Chce czegoś więcej niż inni. Cały czas szuka i nie spoczywa na laurach. Przy tym jest człowiekiem, który szczerze kocha swoich bliskich: zarówno brata, żonę, jak i swoje dzieci. Gdybym jednak miała wybierać swoją ulubioną postać nie postawiłabym na niego, a na... Lagerthę Lothbrok (Katheryn Winnick), jego ukochaną. Jak zwykle wole męskie postacie, tak ta pani pobija wszystkie inne charaktery :) Jest naprawdę ładna, nie da sobie w kaszę dmuchać, potrafi walczyć – ale przy tym jest kobietą i jak najbardziej, nie wstydzi się tego w żaden sposób. Gdy trzeba, ugotuje obiad i zajmie się dziećmi, ale hej, jest wyprawa? To ona też chce jechać, jeśli tylko istnieje taka możliwość. To bardzo dobrze napisana i zagrana postać.

Nawet, jeśli nie lubicie historii ten serial warto obejrzeć. Tu nie ma dat do zapamiętania, tu nie ma suchych faktów – to dobra historia, tyle, że osadzona w realiach innych czasów. Jest prawdziwa, szczera i emocjonująca, a przy tym nieco tajemnicza i zawierająca nutkę fantastyki. Szczerze polecam każdemu zainteresowanemu.