Morderstwo na plebani: Stara panna w akcji

Na wiejskiej plebanii dochodzi do morderstwa – ginie, nielubiany przez nikogo, pułkownik Protheroe. Śledztwo dotyczące sprawy nie jest proste: niemal każdy ma motyw, a wielu miało możliwość dokonania tego czynu. Dlatego poza pastorem i policją, zabójstwem zaczyna zajmować się wścibska, ale błyskotliwa panna Marple.

„Morderstwo na plebanii” to moje pierwsze spotkanie z panną Marple, jednak juz na początku powieści poczułam sie zaskoczona: narracja prowadzona była nie z jej perspektywy, a z perspektywy pastora plebanii, na której doszło do tragedii. Dzięki temu naszą główną bohaterkę serii poznajemy powoli i stopniowo, nie odkrywając od razu jej wszystkich tajemnic.

Tytuł: Morderstwo na plebani

Tytuł serii: Panna Marple

Numer tomu: 1

Autor: Agata Christie

Tłumaczenie: Beata Hrycak-Domke

Liczba stron: 271

Gatunek: kryminał

Wydanie: Wydawnictwo Dolnoślaskie, Poznań 2016

Ta powieść to mój pierwszy kryminał, w którym główny bohater jest detektywem-amatorem w wydaniu nieco wścibskiej, starszej pani. Przyznam szczerze, ze to całkiem urocze polaczenie: w końcu kto wie lepiej, co dzieje się na niewielkiej wsi, niż taka kobieta? Christie miała naprawdę dobry pomysł z wykreowaniem tej osobowości w ten właśnie sposób. To dość ciekawe oderwanie się od zupełnie typowego kryminału, w którym główną role gra profesjonalista, albo po prostu osoba genialna w dedukcji jako takiej.

Poza tym jednak „Morderstwo na plebanii” jest dokładnie taki, jaki powinien być klasyczny kryminał: typowy w konstrukcji i przypominający w niej odcinek serialu. Niezbyt głęboki w przekazie i skupiony na dialogach, dzięki którym czytelnik poznaje fakty.  Dlatego, choć w żadnym razie nie jest przegadany (pod tym względem Christie jest dość „męska”) mnie po prostu w pewnej chwili zaczął nieco przynudzać. Ale wynika to z faktu, ze kryminały są dla mnie odskocznią od innych gatunków, a nie czymś, co szczerze uwielbiam, dlatego osoby szczerze zainteresowane taką literaturą nie powinny narzekać.

Zdecydowanym atutem tej książki Christie jest małomiasteczkowa atmosfera. Jak juz wspominałam, nawet nasza główną pani detektyw doskonale sie w nią wpasowuje. W tej okolicy każdy każdego zna, każdy każdego obserwuje i każdy miał mozliwośc, by zabić. Podobną atmosferę próbowała wytworzyć Puzynska w swoim „Motylku”, ale przez przegadanie nie uznaje, by to był dobry kryminał. W tym przypadku tło jest istotne i konkretne, podobnie jak postacie, które obserwujemy. Zwłaszcza, ze przecież ma miejsce na plebanii, w „centrum” wiejskiego światka.

Kolejna zaleta „Morderstwa na plebani” jest sama narracja: pierwszoosobowa, z perspektywy pastora, może wydawać się pozornie złym wyborem. Gdyby ta książka powstała dzisiaj, autor zapewne próbowałby nam „sprzedać” tyle religijnych, lub antyreligijnych tez, ile tylko by mógł; Christie w żadnym razie tego nie robi. Jej bohater to po prostu poczciwy człowiek, który próbuje rozwiązać zagadkę, nie skupiając swoich myśli na sprawach kościoła. Jednocześnie jego pozycja pozwala mu w miarę swobodnie prowadzić śledztwo: w końcu kto na wsi odmówi pomocy pastorowi?

„Morderstwo na plebanii” to przyjemny kryminał: bardzo klasyczny i niezbyt krwawy, powinien zaspokoić dużą ilość czytelników. Osobiście czuje się całkiem zadowolona z lektury, pomimo tego, ze od czasu do czasu traciłam jednak nią zainteresowanie i musiałam zmuszać się do brnięcia dalej.

* * *

Podniósł brwi, kiedy bez słowa wskazałem w kierunku biurka. Ale jak przystało na lekarza, nie zdradzał wzruszenia. Pochylił się nad zmarłym i zbadał go szybko. Potem wyprostował się i spojrzał na mnie.

– No i co? – spytałem.

– Nie żyje... śmierć nastąpiła jakieś pół godziny temu.

– Samobójstwo?

– O samobójstwie nie może być mowy. Proszę spojrzeć, gdzie jest rana. Poza tym, jeżeli się sam zastrzelił, to gdzie jest broń?

Rzeczywiście, broni nie było nigdzie widać.

Fragment „Morderstwa na plebanii” Agaty Christie