13x Studia

Dzisiejszy post „wciskam” pomiędzy istniejące, bo uważam, że temat jest na tyle błahy, że nie chcę z niego robić pełnego wpisu na trzy dni, a jednak... ten temat chodzi za mną od dłuższego czasu :) Jak część z Was wie od października studiuje. Nie mieszkam z rodzicami (a przynajmniej nie na co dzień) i mój styl życia uległ do pewnego stopnia zmianie. Z tej racji chce się Wam podzielić kilkoma spostrzeżeniami/radami/punktami, które w jakiś sposób mnie zaskoczyły, zdziwiły, albo po prostu myślałam, że jest trochę inaczej, albo – że to tylko mit. Mam nadzieję, że taki luźniejszy wpis się Wam spodoba, ale uprzedzam: sporo punktów będzie traktowało o jedzeniu (bo w końcu mogę robić w kuchni co chcę, a nie patrzeć na co, co kto lubi w domu :D).

1.      Praca w grupie na studiach bardzo ułatwia życie: jeśli mój rok byłby mniej zgrany, prawdopodobnie szybko bym nie wyrobiła, serio! O ile w szkole na klasową facebookową grupę prawie nie zaglądałam, tak teraz jest to moja rutyna. Dzielenie się zapiskami z wykładów to standard, a łatwiej jest, gdy nie wszyscy muszą czytać tekst, bo akurat w danym tygodniu ktoś inny ma więcej czasu i zrobi sobie notatki, wrzucając na grupę (bo skoro ma i on, to nich inni mają). To oszczędza masę czasu i bardzo pomaga w nauce.

2.      Pracownicy uczelni zwykle lubią to, co robią. Nawet, jeśli kogoś nie lubisz to zwykle widzisz, że ta osoba w tym siedzi, to zna i to do jakiegoś stopnia lubi, co sprawia, że przetrawienie przedmiotu jest łatwiejsze. Przynajmniej u mnie tak to wygląda. Wiem od znajomych, że nie jest tak wszędzie, ale zdecydowanie bardziej odpowiada mi energia „nauczycieli” z uczelni, niż tych ze szkoły.

3.      Jesteś nikim. Zapamiętaj, a może coś osiągniesz. Serio, wbicie sobie do głowy zasady, że dla pana doktora, albo profesora jesteś idiotą, który nie wie nic zdecydowanie ułatwia życie, zwłaszcza, gdy nikogo nie znasz. Nie ważne, jakie masz doświadczenie, życie rodzinne, prace i inne takie. Nie wywyższaj się, bądź grzeczny i potulny, z czasem dopasowując zachowanie do konkretnego wykładowcy, rzecz jasna. Takie podejście bardzo pomaga.

4.      Zawsze trafi się ten wredny, który będzie chciał zajść ci za skórę. Z tym trzeba się pogodzić, zacisnąć zęby i po prostu nie odpuszczać. Chyba na każdej uczelni jest przynajmniej jeden wykładowca, który po prostu nie będzie miał ochoty ze studentem współpracować i tyle. Nie przemówisz do rozsądku, nie dogadasz się, masz grać jak Ci zagra i zaakceptować to, chyba, że chcesz wylecieć ze studiów. „Bycie nikim”, wykonującym rozkazy od A do Z w takiej sytuacji szczególnie pomaga.

5.      Jeśli ze współlokatorami wszystko gra, stancja to całkiem przyjemne miejsce. Zwłaszcza, jeśli – tak jak mam ja – raz w tygodniu ktoś zatrudniony przez właściciela sprząta części wspólne. Bo niby jesteś z dorosły i odpowiedzialny, ale właściwie nie płacisz za mieszkanie i niczym poza gotowaniem i posprzątaniem pokoju nie musisz się martwić. Zakładając oczywiście, że sytuacja finansowa Twojej rodziny jest stabilna.

6.      Gotowanie samemu wymaga kreatywności, jeśli nie chcesz cały czas jeść tego samego. I dlatego Bogu niech będą dzięki za blogi kulinarne, bo pomysły skądś czerpać trzeba.

7.      Skoro już o gotowaniu mowa odkryłam, że zdrowie jedzenie nie jest dla mnie, nie w standardowym znaczeniu: nigdy nie lubiłam owsianki, a wypróbowane przeze mnie kasze przyprawiały mnie o mdłości. Nie, nie, mam zamiaru się zmuszać do jedzenia tego. Najpierw ma być smacznie, potem zdrowo.

8.      Epickie potrawy? Tortilla, do której mogę wrzucić wszystko (włącznie z serem i sosem pomidorowym), bo szybka w przygotowaniu. Różnego rodzaju sosy z czymśtam, bo to też szybko da się zrobić. No i ostatnio przeze mnie odkryte frytki z piekarnika z batatów, które są po prostu pyszne i bardzo sycące <3

9.      W moim rodzinnym domu Nutella pojawia się rzadko, bo po jednym dniu z całego słoika nie zostanie nic: każdy boi się, że dla niego nie starczy i je jej ile wlezie. Teraz odkryłam, że gdy mam ją dla siebie jest doskonałym ratunkiem w chwili, w której nie mam nic „do chleba” na uczelnie (a ja latam zawsze z kanapkami z przyzwyczajenia :D), a duży słoik wystarcza mi nawet do 2-3 miesięcy. Wow, no nie?

10.  Nie wiem czemu, ale tu łatwiej mi zadbać o rutynową pielęgnację, zwłaszcza twarzy: raz  tygodniu robię sobie  małe spa co i mi, i skórze bardzo odpowiada :)

11.  Brakuje mi... toaletki i własnej łazienki. To chyba dwie rzeczy za którymi najbardziej tęsknie, zwłaszcza, że gdy akurat MUSZĘ do toalety ktoś jak na złość siedzi tam dwie godziny i rozmawia przez telefon. Nie powiem, to mały szok, zwłaszcza, że w domu rodzinnym toalet mamy aż trzy (WC na piętrze bez prysznica, duża toaleta i toaleta rodziców) i nigdy aż trzy nie są zajęte.

12.  Tęsknię też trochę za pieczeniem. Dla dwóch osób, niestety, nie opłaca mi się piec, bo i tak tego nie zjemy, a jednak ciasta kosztują parę groszy :

13.      Kojarzycie te historyjki o uzdolnionych dzieciach będących w specjalistycznej szkole z internatem, które przynajmniej ja uwielbiałam jako dziecko? Tak? Ja się na uczelni czuje właśnie jak w jednej z takich szkół, tyle, że w wydaniu bardziej rzeczywistym :D Przedmioty w końcu są po coś, mają jakiś konkretny cel, a wykładowca często ma dużo większy kontakt z „uczniem”, niż w normalnej szkole. Robi się konkrety i jest... po prostu bardziej sensownie, mimo, że nie jest to aż tak duży przeskok (przynajmniej u mnie) w ilości wiedzy i innych takich jak tego można byłoby się spodziewać.

Cóż, tak to mniej więcej wygląda u mnie :) A Wy? Jak wyglądają/wyglądały Wasze studia, albo jak myślicie, że będą?