Karaibska Tajemnica: Morderstwo na wakacjach

Panna Marple wyjeżdża na wakacje na Karaiby. Nudną sielankę przerywa jednak morderstwo, chodzące za staruszką krok w krok. Ginie emerytowany wojskowy, słynący z opowiadania wszystkim nudnych historii ze swojego życia. Panna Marple, wiedziona intuicją, zaczyna szukać prawdy o jego śmierci.

Agata Christie zwykle umieszcza akcje swoich powieści w brytyjskich klimatach. Tym razem jednak zmienia scenerie, pisząc o kurorcie na Karaibach, na którym przypadkiem pojawiła się jej bohaterka, panna Marple. To odmiana, która zdecydowanie wyszła książce na dobre: zyskała sporo świeżości i stała się doskonałą pozycją na wakacje.

Nie uważam, by Agata Christie była nadzwyczajną pisarką, ale na pewno jest osobą, która dobrze wykonuje swoją pracę. Jej styl jest jednocześnie lekki i klarowny, a atmosfera w książkach raczej „jasna” i przyjemna. „Karaibska tajemnica” jest pod tym względem dość szczególna: niektóre z książek tej autorki potrafią mnie nieco zmęczyć swoją brytyjskością, ale przez to, że tym razem akcja odbywała się w innym miejscu, zupełnie mi to nie przeszkadzało.

Tytuł: Karaibska Tajemnica

Tytuł serii: Panna Marple

Numer tomu: 9

Autor: Agata Christie

Tłumaczenie: Magdalena Gołaczyńska

Liczba stron: 224

Gatunek: kryminał

Wydanie: Wydawnictwo Dolnośląskie, Poznań 2016         

Poza tym ta powieść z panną Marple w roli głównej to dość typowy kryminał Christie. Niedługi, skupiony na jednym wątku kryminalnym i nierozwijający niczego, co nie jest potrzebne czytelnikowi do próby rozwiązania zagadki. Dzięki temu w „Karaibskiej Tajemnicy” łatwo się odnaleźć i trudno zgubić wątek, dlatego doskonale nada się na podróż. Nie jest to w żadnym razie wybitna książka, ale na pewno sprawdzi się dobrze jako lektura dla tych, którzy lubują się w rozwiązywaniu zagadek w trakcie czytania.

Ta powieść była już moim drugim spotkaniem z panną Marple. Choć wiem, że nie każdemu będzie pasował taki typ bohatera, moim zdaniem jest naprawdę sympatyczną postacią. W końcu wszyscy wiemy, że staruszki lubią plotkować. Czemu więc któraś nie miałaby za pomocą niewinnych rozmów rozwiązywać zagadki? W końcu detektywem nie zawsze musi być silna, młoda i energiczna osoba. Myślę, że w chwili, gdy większość tego typu postaci to nieugięte typy, taka pozornie delikatna staruszka, która jednak ma sporo oleju w głowie, jest miłą odmianą.

W ostatnim czasie czytałam dwie inne książki Christie: „Morderstwo na plebanii” i „Entliczek pentliczek”. Spośród tej trójki „Karaibska tajemnica” wypada moim zdaniem najprzyjemniej, choć dalej „I nie było już nikogo” jest w moich oczach najciekawszą pozycją tej autorki.

Wydaje mi się, że nie mogę nic więcej dodać, nie zdradzając nic z fabuły. „Karaibska tajemnica” to po prostu typowa książka Agaty Christie: nie wybitna, ale trzymająca poziom. Jeśli więc to typowej powieści detektywistycznej szukacie, powinna się Wam spodobać. Zwłaszcza, jeśli planujecie w niedługim czasie wakacje.

* * *

Życie wydaje się znacznie cenniejsze, znacznie bardziej interesujące, jeśli człowiek wie, że może je wkrótce stracić. Może nic powinno tak być, ale tak jest. Człowiek młody, silny i zdrowy, który ma całe życie przed sobą, nie przywiązuje do niego żadnej wagi.

Fragment „Mechanicznego” Iana Tregillisa