środa, 10 lutego 2016

Zły Jednorożec: Księżniczka Niszczycielka na tropie

Swego czasu, uwielbiałam jednorożce ponad wszystko - a racze, uznawałam za zabawne nadużywanie tego słowa, dlatego nawet, gdy ktoś się mnie pytał, o czym piszę książkę, odpowiadałam, że o jednorożcach. Nigdy jednak nie miałam w ręku niczego, gdzie te stworzenia odgrywałyby główną rolę... aż do czasu, gdy w moje ręce wpadła pozycja, którą możecie zobaczyć na zdjęciu powyżej :)
I tak, ten post miał się pojawić jutro, ale zauważyłam, że przypadkiem zrobiłam nieco zbyt dużo wolnego między postami, a skoro i tak mam ich nadmiar... to macie go już dziś.

Tytuł serii: Zły Jednorożec
Tytuł: Zły Jednorożec
Numer tomu: 1
Autor: Platte F. Clark
Liczba stron: 427
Gatunek: powieść fantasy / science fiction

Max należy do tych niepopularnych w szkole dzieci, których głównym zajęciem jest uciekanie przed szkolnym tyranem oraz granie w gry komputerowe wraz ze swoim najlepszym przyjacielem. Pewnego dnia odkrywa jednak niezwykłą książkę, noszącą tytuł Kodeks Nieskończonej Prawilności. Nieświadomy, co tak na prawdę wpadło mu w ręce, zaczyna ją czytać,
Nie ma pojęcia, że to właśnie przez nią wielki mag wyśle za nim w pościg uwielbiającą ludzkie mięso Księżniczkę Niszczycielkę - najbardziej okrutnego jednorożca, jaki kiedykolwiek istniał.
Wystarczy usłyszeć sam tytuł tej powieści, aby zorientować się, że nie można po niej oczekiwać zbyt wiele: bo to na pewno poważna lektura nie będzie. Nie będę ukrywać, że tak też z resztą jest. 
Macie czasem wrażenie, że gdy czytacie coś powinniście się śmiać, a nie robicie tego? Ja przy Złym Jednorożcu miałam je zdecydowanie zbyt często. Często jednak odnosiłam wrażenie, że to nie do końca wina samego autora, a tłumacza: to tak, jak z filmami z dubbingiem. Niby sytuacja jest śmieszna, ale niepoprawne, lub zbyt dosłowne tłumaczenie skutecznie powstrzymuje widzów od śmiechu. 
Mimo powtórzeń, które co jakiś czas wyłapywałam w treści i humoru, który wywołuje u mnie raczej litość, niż prawdziwy uśmiech, powieść czyta się szybko i bardzo lekko. Nie wymaga zastanawiania się, co będzie dalej, nie wymaga wysilania się, aby zrozumieć treść. Bohaterowie są tak strereotypowi, jak tylko się da, a autor bezustannie rzuca ich w wir absurdalnych wydarzeń, nie pozwalając czytelnikowi na nudę. 
Nie jest to jednak pozycja dająca tylko pustą, bardzo lekką rozrywkę, co to, to nie! Choć owszem, to zdecydowanie jej główny cel, zdaje się mieć w sobie co nieco czegoś głębszego. Nasi bohaterowie to osoby, z którymi wielu młodszych czytelników z powodzeniem powinna się utożsamić obserwując, jak pokonują swoje lęki, czy kompleksy.To jednak zdecydowanie nie jest główna rola Złego Jednorożca, a jedynie świadomy, lub nieświadomy dodatek od autora :)
Ta lektura niewątpliwie sprawi mniejszą, lub większą przyjemność każdemu fanowi fantasy, który szuka chwili wytchnienia od cięższych pozycji, jednak mimo wszystko to historia dla niedorosłych jeszcze czytelników. Gdybym miała określić wiek jej czytelników, uznałabym, że najbardziej powinna spodobać się osobom uczęszczającym do gimnazjum, ale ponieważ niej jest to typowa, poważna historia i starsi bez problemu mogą po nią sięgnąć.
Co sądzę o niej ja? Nie żałuję, że mogę ją mieć, że mogłam ją przeczytać. Ale niestety, humor, który powinien być głównym atutem tej powieści, do mnie nie przemówił. Każdy z nas jest jednak inny dlatego myślę, że podczas wizyty w księgarni warto ją znaleźć i przerzucić kilka stron, by się przekonać, czy ta historia ma zadatki na książkową komedię, która przypadnie Wam do gustu.

35 komentarzy:

  1. Nie, to nie dla mnie. Jak już przeczytałam o kodeksie prawilności, odechciało mi się i wiedziałam, że ambitna lektura to nie będzie - nie przeliczyłam się. Poza tym nigdy nie przepadałam za jednorożcami, dlatego powieść z stereotypowymi postaciami i nędznym humorem to... nic dla mnie.
    Zapraszam do mnie na recenzję cudownego "Tease" Amandy Maciel!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Gdybym miała sama ją kupować, w życiu by do mnie nie trafiła :) No mimo wszystko, to lektura albo dla młodszych, albo... wyjątkowo spiętych ludzi.

      Usuń
  2. Ja co prawda gimnazjum skończyłam dawno temu, ale jakbym miała dosyć ambitniejszych lektur to po ten tytuł bym sięgnęła ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja natomiast nigdy za tymi stworzeniami nie przepadałam. A jak zrobiła się na nie jakaś taka dziwna mania, to aż mnie głowa bolała. Czuję, że ta książka nie jest dla mnie. Jakoś nie za bardzo to do mnie przemawia. Wydaje mi się, że jest ta taka głupiutka książka, której raczej nie sposób zrozumieć. Zwłaszcza, że pojawia się tu coś czego nie znoszę, a mianowicie humor, który niby miał być śmieszny ale autorowi to nie wyszło.
    Pozdrawiam,
    czas-dla-ksiazek.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ech, jeszcze nie wpadłam na autora z genialnym poczuciem humoru, szczerze mówiąc. Szczególnie w przypadku tłumaczeń, bo przełożone na polski żarty, nawet, jeśli są dobre, staja się nie raz po prostu głupie.

      Usuń
  4. Ciekawa książka, okładka zabawna, chociaż jednorożce to nie moja bajka :)
    Subiektywne recenzje

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Meh, często mam wrażenie, że pokazuje tu bardziej 'ciekawostki' niż konkretne propozycje do przeczytania ;D Bo właśnie, myślę, że fajnie wiedzieć, że takie coś istnieje, ale czy koniecznie czytać...?

      Usuń
  5. Ciekawy post. Uwielbiam jednorożce. Zachęciłaś mnie. Przeczytam tą książke ! :)

    tutajjestem-lekkomyslny.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  6. Jednorożce! <3
    Być może po nią sięgnę!
    Buziaki :*
    http://cudowneksiazki.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  7. Ja już jestem po lekturze i poluję na drugą część:-)

    OdpowiedzUsuń
  8. Ale skomplikowany wątek! Ale za to już sam jego opis wciąga, czyli zaliczamy to na plus. Chyba nie czytałam jeszcze żadnej książki o jednorożcach, więc najwyższa pora to zmienić :D Pozdrawiam
    ksiazkowy-termit.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  9. Ciekawe czy by mi się spodobała :D

    OdpowiedzUsuń
  10. Czasami tak bywa, że obiecany humor w ogóle się nie pojawia. Niemniej dam się namówić :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Matko moja, naprawdę istnieje książka o jednorożcach? :D

    OdpowiedzUsuń
  12. Nic o jednorozcach nie czytałam i ta ksiązka raczej tego stanu nie zmieni;)

    OdpowiedzUsuń
  13. Motyw jednorożca w książce jakoś do mnie nie przemawia :)
    paulan-official-blog.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  14. Ciekawe, nie słyszałam jeszcze o takiej książce !
    Obs za obs ?

    http://magicworldprincesscarmen.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  15. Od dłuższego czasu stoi na półce i nie mogę się jakoś zabrać za jej czytanie :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Książka nie dla mnie, czuje to. ;)
    Pozdrawiam. :**

    OdpowiedzUsuń
  17. To totalnie nie moja bajka, nie mogę przekonać się do fantasy. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  18. Wiesz co, jak weszłam i zobaczyłam tytuł, to myślałam, że to o jakiejś bajce albo coś :D Tez nigdy nie czytałam nic o jednorożcach, ale to się chyba jednak an razie nie zmieni, bo ta książka nie zachęca mnie wcale :D Jednorożce to dobre stworki, a nie zżerające ludzkie mięso potwory no! :D
    No i jakoś tak ten chybiony humor... Odstrasza mnie chyba jeszcze bardziej niż ten jednorożec :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niestety, czasem powtarzanie słów "Frobity" i "wiewiórki" w randomowych miejscach to za mało by rozśmieszyć kogokolwiek, a w sumie, na tym ten cały "humor" polega. Tak, jakby rzucenie dziwnych słów miało samo w sobie rozśmieszyć czytelnika XD
      W moim odczuciu, jednorożce są troche jak elfy i smoki. Cholernie dumne, pewne siebie, groźne w pewien sposób, ale przy tym mające w sobie trochę tej końskiej wrażliwości... także wizja koni zjadających ludzi też nie bardzo mi odpowiada, ale wszystko da się przeżyć jak otoczka jest fajna.

      Usuń
  19. Ale świetna okładka! Wygrała wszystko :3 Koniecznie muszę się rozejrzeć za tą pozycją. Wydaje się być dziwna... i intrygująca! :)

    OdpowiedzUsuń
  20. Kiedyś mi się marzyła ta książka, teraz jakoś specjalnie mnie do niej nieciąganie. W sumie... twoja recenzja przypomniała mi o jej istnieniu :D Ale może niebawem kupię ;)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  21. Wcześniej nie zwracałam na tę książkę uwagi, ale teraz jakoś mnie zaciekawiła... Chętnie bym ją przeczytała.

    Pozdrawiam i zapraszam do siebie (zjadamszminke.blogspot.com) Oliwia :-)

    OdpowiedzUsuń
  22. Jednorożce... Która mała dziewczynka nie chciała mieć pegaza albo jerodżka :D? Cóż, ja tam wciąż mam do nich ogromną słabość :P.
    Co do samej książki to sama już nie wiem. Kiedyś przewinęła mi się przed oczami i się zainteresowałam, ale teraz coraz bardziej wydaje mi się, że to nie jest coś w moim stylu. Wersja mięsożernego jednorożca mocno mnie odstrasza xd. Nie, chyba podziękuję i pozostanę przy brokatowych, skaczących po tęczy koniach ;).
    City of Dreaming Books

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W sumie, te jednorożce tutaj też niby są kolorowe i tęczowe... Tylko lubią mięso.

      Usuń
  23. Bardzo ciekawa recenzja :) chociaż u mnie to by była gra w ciemno, bo przeważnie książki zamawiam przez internet, a takiego ryzyka chyba nie chce podejmować skoro może mi się nie spodobać. :) Co do jednorożców to nic nie mam. Fajnie że powstała taka książka. Pozdrawiam cieplutko
    http://wiktoriaczytarazemzwami.blog.pl/

    OdpowiedzUsuń
  24. Tak sobie myślę, że to jest... ciekawe, ale jednak chyba w ogóle nie wpisuje się w mój gust czytelniczy, więc raczej tak dobrowolnie nie sięgnę. :D
    Pozdrawiam
    A.

    http://chaosmysli.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń

Nie, nie zaobserwuje Twojego bloga w zamian za obserwację mojego - wolę mieć garstkę zainteresowanych blogiem czytelników, niż tysiąc zapychaczy.
Usuwam spam.

Nomida zaczarowane-szablony