Steampunk w mojej biblioteczce

 

Steampunk od dawna ma w moim serduszku specjalne miejsce. Choć przyznaję, nie znam wyjątkowo dużo książek napisanych w tym nurcie to osobiście uwielbiam wizualną część tego zakątka fantastyki: gorsety, cylindry, spódnice i gogle to zdecydowanie coś, co po prostu cieszy moje oko. Uznałam więc dziś, że zbiorę do kupy wszystkie moje książki napisane właśnie w tym nurce, lub w nurtach pokrewnych (tzn. clockpunk, silkpunk, etherpunk i tym podobne) i po prostu Wam je pokaże.

Najpierw jednak może kilka słów o samym steampunku. Co to w ogóle jest? To nurt fantastyki (który może być w moim odczuciu zarówno fantasy, science-fiction jak i science-fantasy), który nawiązuje do rewolucji przemysłowej. Główną rolę w rozwoju światów przedstawionych w takich historiach odgrywa właśnie energia tworzona przez parę. „Odmiany” steampunku właściwie robią to samo, tylko na warsztat biorą inną „energię” – na przykład w clockpunku będą to mechanizmy zegarowe. Skoro mamy tę podstawę wyjaśnioną… już pokazuje Wam moje książki nawiązujące do tej stylistyki! Nie wszystkie lubię, ale wszystkie chce Wam pokazać.

„Dziewczyna płaszczka i inne nienaturalne atrakcje” Roberta Rankina

Muszę przyznać, że to dość specyficzny tytuł. Ta historia to mocno osadzona w steampunkowych realiach, przygodowa komedia, która nawiązuje do wielu dzieł kultury. Jednak jednocześnie ja po prostu nie do końca „kupuję” jej przerysowania i żartu, w związku z czym w gruncie rzeczy po dłuższym czasie od lektury niewiele z niej pamiętam. Niemniej, myślę, że to książka, która może sprawdzić się u czytelnika dość młodego, albo takiego, który nie jest zbyt wybredny pod względem humoru.

„Wilcza godzina” Andriusa Tapinasa

O ile książka Rankina po prostu mi „nie siadła”, tak „Wilczej godziny” najzwyczajniej w świecie nie lubię. Choć to tytuł mocno czerpiący z klasyki steampunku to ten debiut nie jest książką, za którą przepadam i raczej nie sięgnę po kontynuacje. Szczerze mówiąc obecnie z samej treści nie pamiętam zbyt wiele: wiem, że jedna z postaci to była młoda dziewczyna, wiem, że coś wiązało się z wielkim, mechanicznym wilkiem, ale… generalnie gdy myślę o tej pozycji mam po prostu pustkę w głowie, jeśli chodzi o jej treść i niemiłe wspomnienia, jeśli chodzi o samo czytanie jej. Niestety.

„Wojny Alchemiczne” Iana Tregillisa

W przypadku tej trylogii mamy do czynienia właśnie z clockpunkiem. To historia, której autor wymyślił sobie, że w jego świecie ludzie nauczyli się w jakiś sposób tworzyć dusze, co doprowadziło do stworzenia swoistych myślących robotów, których ciała zostały wytworzone z mechanizmów zegarowych. Tę serię naprawdę bardzo lubię: to przygodowa, dość lekka historia, której czytanie może sprawiać sporo radości. Żałuję jedynie, że autor tylko w pierwszym tomie skupił się na wątkach filozoficznych, w kolejnych zupełnie o nich zapominając.

„Zadra” oraz „Czterdzieści i cztery” Krzysztofa Piskorskiego

Kolejny tytuł, który stoi co najwyżej obok steampunku. Te dwie książki Piskorskiego to zupełnie odrębne historie, ale osadzone w tym samym świecie: w alternatywnej rzeczywistości, w której ludzkość wynalazła energię próżni, czyli ether, który pozwala im nie tylko na rozwój technologii, ale także na podróże między wymiarami. „Zadra” jest w tym przypadku tytułem nieco lżejszym i bardziej przygodowym. „Czterdzieści i cztery” zaś bawi się podróżami między wymiarami oraz polską kulturą nawiązując do Adama Mickiewicza, czy Juliusza Słowackiego. Gdybym miała wybierać jedną książkę z tych dwóch zdecydowanie wolę ten drugi tytuł, ale obydwa to pozycje warte polecenia i przeczytania.

Druga era „Ostatniego Imperium” Brandona Sandersona

Oto mój największy zawód, jeśli chodzi o Sandersona: autor uznał, że po pierwszej trylogii przedstawi nam świat kilkaset lat w przód, który właśnie przechodzi rewolucje przemysłową. Problem w tym, że choć jej przedstawienie jest bardzo klasyczne to nijak ma się do magii istniejącej w tym świecie, a za samymi historiami po prostu nie przepadam. Niemniej, jestem człowiekiem wybrednym i dobrze wiem, że te niedługie książki mają sporą rzeszę czytelników. Jeśli więc szukacie steampunku pamiętajcie, że znajdziecie go także w twórczości Sandersona.

„Para w ruch” Terry’ego Pratchetta

Z tą książką wiąże się moje początkowe „ale” do Pratchetta. Kupiłam tytuł na wyprzedaży, chcąc po prostu poznać coś od tego autora. Niestety, z tego co wiem „Para w ruch” była pisania przez niego już w trakcie choroby, co odbiło się mocno na jakości tekstu. Zapewne fani autora poznają ten tytuł tak czy siak, jednak po mojej przygodzie z nią nie sądzę, aby to był dobry początek przygody ani z Pratchettem, ani strampunkiem.

„Pod sztandarem dzikiego kwiatu” Kena Liu

Choć pierwszy tom tej serii niezwykle mnie wymęczył, tak już drugi sprawił mi naprawdę wiele radości i wciągnął w ten świat. Te książki Kena Liu są przez samego autora określane mianem „silkpunku” – magia obecna z nich to właściwie technologia oparta na technologii rodem z Dalekiego Wschodu. Naprawdę nie potrafię przejść obojętne wobec tak ciekawego konceptu i choć mam wrażenie, że ze wszystkich moich książek ta seria najbardziej odbiega pod względem wizualnym od steampunku to po prostu przez same pomysły Kena Liu warto przebić się przez pierwszy tom, aby dotrzeć do o wiele lepszej kontynuacji.

Macie w swojej biblioteczce książki związane ze steampunkiem? Lubicie ten nurt?