Książki, a wydawnictwa

Gdy kupuje coś do czytania raczej nie zwracam większej uwagi na to, kto jest odpowiedzialny za druk i oprawę mojej nowej zdobyczy. Ale chcąc nie chcąc, wydawnictwa z czasem się powtarzają i tak powstały moje niewielkie „kolekcje”, stworzone przez ten sam zespół.

Dziś przedstawię Wam mniej więcej niektóre z nich. Ocenię wydawnictwa przez pryzmat tego, co znam i mam na swojej półce. Pamiętajcie jednak, że na zdjęciach zwykle nie znajdują się wszystkie książki, które posiadam (bo by się po prostu nie zmieściły) i że nie są to wszystkie wydawnictwa, dlatego może kiedyś pojawi się drugi podobny wpis :)

Dla jasności powtórzę raz jeszcze: oceniam TYLKO przez pryzmat tego co znam, posiadam. Zwłaszcza w przypadku tak dużych wydawców jak np. Rebis nie jest możliwe, bym oceniła ich całokształt. Oceniam też produkty jako klient: nie osoba współpracująca z wydawcami i także nie osoba, która wie, jak to robić „od środka”.

Zacznijmy od wydawnictwa, które przez mocną promocję w blogsferze jest dosłownie WSZĘDZIE. Mowa oczywiście o SQN. W przeciwieństwie do wielu z Was nigdy z nimi nie współpracowałam. Wszystkie książki, które mam kupiłam sama, dlatego nie mam ich nadzwyczaj wiele, choć w ostatnim czasie sporo takowych do mnie przybyło :) To dość nowe i niezbyt duże wydawnictwo z młodym zespołem ludzi „wewnątrz” (a przynajmniej tak oceniam po Instastory :D).

Uważam, że książki wydają ładnie, poprawnie, ale niekoniecznie w przepiękny sposób. Ich egzemplarze mają ładne grafiki na okładce i zwykle wewnątrz znajdziemy obrazki, za co naprawdę sobie ich cenię. Zwykle wydają książki w wersji ze skrzydełkami, ale osobiście nie posiadam i nie wiem, czy w ogóle wydają twarde oprawy. Ich pozycje są idealne „do torebki”: dość lekkie i niekoniecznie bardzo duże. Czcionka zwykle jest stosunkowo duża, ale ponieważ wydają wiele młodzieżówek bez problemu im to wybaczam, bo do takiego typu literatury duże litery po prostu pasują :) Każda z książek jest dostępna także w wersji e-bookowa.

Mój „problem” z tym wydawnictwem polega na tym, że... często wydają młodzieżówki, których ja po prostu nie kupię, bo ich nie chce i nie potrzebuje. Pewnie częściowo przez blogsferę często mam wrażenie, że to jedyny typ książek, które się u nich pojawiają. Wiem jednak, że to mylne wrażenie i podejrzewam, że jeszcze niejedna pozycja od nich pojawi się na mojej półce.

Ich książki często można znaleźć na promocjach, pod względem ceny wypadają raczej standardowo :)

Fabrykę Słów zna chyba każdy zainteresowany polską fantastyką. To u nich zaczynał Jakub Ćwiek, to oni wydają Grzędowicza, Kossakowską, Ziemiańskiego, Pilipiuka... Nie da się obok nich przejść obojętne, po prostu nie!

Niestety, zbierają dość dużo negatywnych opinii odnośnie między innymi korekty. Osobiście mam wrażenie, że zwykle sięgam po ich „flagowe” dzieła, poza tym żaden ze mnie grammar nazi, dlatego osobiście na to nie zwróciłam większej uwagi, ale trudno o tym zapomnieć. Często też wznawiają swoje książki, zmieniając okładki: czasem w całości, czasem pod względem układu graficznym. Z jednej strony: fajnie, z drugiej – gdy chcemy później skompletować serię często rodzi się nam niemały problem.

Wydają książki w przeróżny sposób: mamy „zwykłe” okładki, zintegrowane, których chyba jest najwięcej i oczywiście oprawy twarde. Tak jak SQN, ich znakiem rozpoznawczym są ilustracje wewnątrz książek. Pod względem okładek Fabryka Słów ma już swój wyrobiony styl, który raczej nie każdemu przypadnie do gustu. Ja zwykle uznaje je za „normalne” – nie zachwycają mnie, ale też nie kują w oko.

Większa część z tego, co wydają, to książki, po które z różnych powodów mogłabym sięgnąć. Zwykle odstrasza mnie jednak cena: mam wrażenie, że często dostajemy mniej, niż powinniśmy, a niełatwo je dorwać na promocjach. Fabryka Słów lubi dzielić książki na tomy, litery wewnątrz są ogromne, a na niemal każdej okładce widnieje dopisek: 39.90zł... 

Wydawnictwo Literackie znam chyba najsłabiej ze wszystkich tu przedstawionych, ale po prostu muszę o nim Wam tu napisać. Na ten moment posiadam ich trzy książki (chyba, że jakaś gdzieś mi się zawieruszyła, a o niej nie wiem) i wszystkie pod względem wydania szczerze uwielbiam.

Moja trójca kojarzy mi się z lekko unowocześnioną elegancją. Mimo że książki nie mają wewnątrz ilustracji to po prostu uwielbiam je brać w ręce. Mają piękne grafiki i ładny krój tekstu. Zarówno okładki zintegrowane, jak i twarda oprawa „Lodu” wydają się całkiem porządnie wykonane... no czego więcej chcieć?

Poza tym wydają często naprawdę dobrych twórców. To u nich znajdziecie Lema, Czesława Miłosza, czy Olgę Tokarczuk.

Każda książka ma swoją wersję w e-booku. Same ceny prezentują się raczej dość standardowo i są zależne od tego, jak powieść została wydana, ale to raczej nie powinno nikogo dziwić :)

Parę lat temu byłam przekonana, że to najlepsze wydawnictwo fantastyki w Polsce: w końcu wydają Sapkowskiego, jak mogłoby być inaczej? Mowa oczywiście o SuperNowej. Dziś podchodzę do nich z nieco większym dystansem, ale jednocześnie sporym szacunkiem.

Jedyne książki od nich, które posiadam, są autorstwa Zajdla i Sapkowkiego. Osobiście przepadam za ich krojem tekstu. Same okładki prezentują się dość... różnie. Saga Wiedźmińska w wersji z gry ma skrzydełka i niekoniecznie bardzo ładne okładki, choć jako seria nie wygląda źle. Nowsze wydania mają piękne grafiki, ale brakuje im skrzydełek, wyglądają na zdecydowanie tańsze. Trylogia husycka raczej wygląda przeciętnie, ale klimatycznie. Podobnie jest z książkami Zajdla, które zdecydowanie piękne nie są.

Ich książki mają jedną unikalną cechę: z tyłu okładek nie znajdziecie cen. W niektórych przypadkach brak także patronów, czy nawet kodu kreskowego.

To zdecydowanie wydawnictwo z historią, o którym jednak nie jest raczej zbyt głośno, a przynajmniej nie poza fantastycznymi kręgami. Chętnie pozbierałabym więcej ich egzemplarzy, ale nie uwielbiam ich wydań, tak po prostu :) Wydaje mi się, że to wydawnictwo cały czas jest nieco staromodne, nie idzie za trendami, przez to po prostu jest niezbyt widoczne.

Już sama nazwa Wydawnictwa MediaRodzina sugeruje, że ich książki niekoniecznie są dla mnie. Nie mam ich wiele, nie śledzę też nowości: obecnie na mojej półce zalegają przede wszystkim ich „Opowieści z Narnii”, „Harry Potter” i trylogia „Arkadia”.

Wydają zwykle młodzieżowe, rodzinne książki, przynajmniej jeśli chodzi o fantastykę. Ich okładki raczej są zadbane, ale nie rozkładają na łopatki, wydania wypadają dość zwyczajnie. Ale jednak mają parę istotnych dla literatury nazwisk, za co trudny ich nie docenić.

Raczej nie mają w książkach ilustracji, jakość papieru też nie zachwyca, wypadając po prostu przeciętnie.

Ich książek raczej kupować nie będę: a przynajmniej nie w masowej ilości. Ale wielu młodszych czytelników na pewno się w ich klimatach odnajdzie. W końcu to oni mają prawa do takich serii jak „Trylogia Czasu”, czy „Igrzyska Śmierci”.

Cenowo raczej wypadają dość przeciętnie.

Olbrzymie wydawnictwo, które szczerze uwielbiam? Oczywiście, że Rebis! Od kiedy zaczęłam nieco świadomiej patrzeć na książki uwielbiam ich, choć nawet w przypadku fantastyki wydają tak olbrzymi wachlarz literatury, w tak różny sposób, że nie da się ich jednoznacznie ocenić.

Ich krój czcionki podobny jest zazwyczaj do tego stosowanego przez SuperNową i przez to naprawdę mi odpowiada. Same wydania wypadają dość różnorako: większość książek wygląda porządnie, ale nie każda jest doskonała. Na przykład trylogia „Imperium” ma tak białe kartki, że w słońcu po prostu nie da się jej czytać. Na szczęście ich nowsze pozycje, które mam u siebie – „Czerwień” i „Problem trzech ciał” wypadają naprawdę dobrze. Eleganckie okładki, ładny krój czcionki, skrzydełka... Ja więcej nie potrzebuje.

Nie potrzebuje... a dostaje! To Rebis ma prawa autorskie do książek Franka Herberta, czy Philipa K. Dicka. I w żadnym razie tego nie marnuje. Już parę lat temu na rynku pojawiła się „złota” i „srebrna” seria z tymi klasykami w roli głównej i obydwie szczerze uwielbiam. Książki w grubych oprawach, z ilustracjami, na kredowym papierze... ich się nie da nie uwielbiać.

Rebis jest jednym z wydawnictw, które bardzo sobie cenię i cały czas chce więcej i więcej pozycji od nich.

Na sam koniec kolejny duży wydawca, który dla fantastyki robi nie mało. Wydawnictwo Mag zajmuje się głównie zagranicznymi fantastami.

Słyną chyba przede wszystkim z wydawania Uczty Wyobraźni: serii książek w twardych oprawach, do których nie robią dodruków. Zwykle jest to literatura z wyższej półki, która zmusza do myślenia i ruszenia wyobraźni właśnie. To książki kolekcjonerskie, z których chętnie miałabym wszystkie, choć nie powiem, bym te wydania uwielbiała. Jednak bialutki papier nie jest moim ulubionym.

Wydają takich twórców jak Graiman, Paolini, Sanderson, czy Simmons. Jeśli lubicie fantastykę, nie sposób obok niego przejść obojętnie, choć mam pewne zastrzeżenia do wielu ich wydań samych w sobie.

Cenię je sobie i zapewne jeszcze niejedną książkę od nich kupię. Poza tym podobno Mag ma całkiem dobre ceny...

Jak to wygląda u Was? Wybieracie książki po wydawnictwach? Jakie serie zbieracie?