Misja na czterech łapach: ezoteryczna 'Lassie'

Jako psiara, miałam w swoich rękach kilka pojedynczych książek o tych zwierzakach. To kolejna, która w jakiś sposób wpadła mi w ręce, po na prawdę długiej przerwie. Czy jednak, mimo informacji na okładce, że została bestselletem New York Timesa, jest dobrą lekturą?

Tytuł: Misja na czterech łapach

Autor: W. Bruce Cameron

Liczba stron: 304

Gatunek: powieść obyczajowa

Pewnego dnia, w pustym konarze drzewa na świat przychodzi kilka szczeniąt - w tym Bailey, nasz główny bohater. Nie wiedzie zbyt szczęśliwego życia, jednak w każdym szczególe zdaje się znajdować radość... Szybko odchodzi z naszego świata, nie na długo jednak... Odradza się w nowym ciele, stając się towarzyszem niewielkiego chłopca i za swoją misje uznaje pilnowanie, aby ten zawsze był zadowolony.

Dostajemy banalnie wręcz prostą, przewidywalną historię opowiadaną z perspektywy psa. Zabieg dość typowy, z którym spotkałam się już nie raz, nie da. Nasz główny bohater to nieco naiwny, ale radosny i przyjacielski zwierzak, który robi wszystko, aby uszczęśliwić ludzi wokół. 

Styl pisarza jest tak, jak nasz główny bohater. Prosty, naiwny i bardzo, bardzo lekki. Na prawdę, Misję na czterech łapach czyta się zdecydowanie zbyt szybko, jak na trzysta stron powieści :) Wystarczy przysiąść na moment, aby już znajdować się niemal przy samym jej końcu. 

Nie inaczej jest z na prawdę przewidywalną linią fabularną. Nie mamy tu żadnej tajemnicy, a poza tym, że świat obserwujemy z perspektywy psa, nie ma w nim nic nadzwyczajnego. Obserwujemy zwyczajne perypetie zwyczajnych ludzi. Mimo tego, akcja nie stoi w miejscu. Historia poprowadzona jest tak, aby cały czas coś się w niej jednak działo, co w połączeniu w lekkim stylem sprawia, że trudno zacząć się nudzić przy tej opowieści.

Mimo wszystko, to cały czas banalnie prosta historia, w którą został wpleciony wątek reinkarnacji zwierząt. Jest trochę niedorzeczny i irracjonalny, niemniej, jakoś składa całość do kupy i jest w miarę kreatywne.

Cóż mogę jeszcze rzec? Ach, no tak, zapomniałam o jednej z ważniejszych wad! Całość napisana jest tak, aby wręcz wymusić u nas współczucie, gdy z naszym bohaterem dzieje się coś złego, albo smutek, gdy temu przychodzi cierpień. Nie jest to zabieg, za którym przepadam w książkach...  Raczej unikam takiego grania na emocjach. 

Niemniej, muszę przyznać, że Misja na czterech łapach zrobiła na mnie całkiem pozytywne wrażenie. Nie jest to literatura wysokich lotów, ale jako umilacz czasu, czy odskocznia, od trudniejszych pozycji jak najbardziej się sprawdza, szczególnie, jeśli czytelnik przepada za psami.  Nie wątpię, że jest w stanie zmusić do łez niejedną skłonną do płaczu osobę, choć u mnie ta pozycja jakiś wielkich emocji nie wywołała. Dlatego też spokojnie mogę ją polecić każdemu, kto ma ochotę na taką literaturę :) Jeśli tylko lubicie psy i szukacie czegoś lekkiego, nie wahajcie się, by sięgnąć po książkę Camerona.