Para w Ruch: Machina czterech żywiołów wkracza na tor

Pratchett i jego seria stały się klasykiem. Jak więc mogłabym w końcu po niego nie sięgnąć? Zapraszam więc na moją recenzje jednej z jego książek ;)

Tytuł: Para w Ruch
Tytuł serii: Świat Dysku -> Cykl o Moiście von Lipwigu

Numer tomu: 40 -> 3

Autor: Terry Prachett
Liczba stron: 331
Gatunek: high fantasy, steampunk

Pan Simmel dokonuje niezwykłego odkrycia. Tworzy olbrzymią machinę, która za pomocą węgla i wody potrafi się poruszać. Wynalazek ten szybko zyskuje rozgłos... A Moist von Lipwig otrzymuje zadanie związane właśnie z nim. W tym samym czasie, niezadowolona grupa krasnoludów snuje coś niedobrego...

Para w Ruch była nieco spontanicznym zakupem - wiedziałam, że chce przeczytać coś od Prachetta, a akurat znalazłam ją na wyprzedaży. Wzięłam bez namysłu. Pamiętałam, że podobno można sięgnąć po dowolny tom z tej serii i rozumieć, o co chodzi, dlatego nawet nie sprawdziłam, czy to część jakiejś innej historii. I jak zwykle, nie wyszło mi to na dobre. Chociaż Para w Ruch to po części osobna powieść, zdecydowanie lepiej jest poznać część bohaterów, nim sięgnie się po ten tom.

Czemu? Bo choć da się połapać co i jak, to... tego wszystkiego jest po prostu za dużo. Za dużo postaci, za dużo niekoniecznie istotnych wydarzeń i wzmianek - w połączeniu z brakiem przywiązania do świata przedstawionego, sprawiło, że przez Parę w Ruch ledwo przebrnęłam.
W każdym razie, nie tylko nieznajomość bohaterów utrudniła mi czytanie. Często miałam wrażenie, że tak. Pratchett dobrze pisze, ale nijak odpowiadał mi jego styl. Opisów było za dużo i często były kompletnie niepotrzebne. Żarty przypominały mi bardziej śmieszkowanie w czasie gimnazjum. Przykładowo, nazywanie postaci imionami, które powinny mnie zmusić do śmiechu u mnie wcale go nie wzbudza, poza na prawdę pojedynczymi przypadkami, a takich w Parze w Ruch nie znalazłam.
Poza tym, sama tematyka nijak mnie interesuje. Jak już wspomniałam, opisów w tym tomie znajdziecie wiele, a sporo z nich tyczy się pociągów - między innymi, ich mechanizmu i tego, jak ich pojawienie się zadziałało na społeczeństwo - które same w sobie na prawdę kompletnie mnie nie interesują.
Tak, tak, mogę mówić, że to nie głupia książka, której fabuła może mi nie podeszła, ale ma przesłanie! Trzeba szanować odmienność! Rasową, płciową, jakąkolwiek. Emm... no taaak... szkoda tylko, że istnieje więcej książek, które bardziej mnie zaciekawiły, a poruszają podobną tematykę. Więc jaki jest sens, aby to zachwalać?
Nie chce Wam tu dłużej narzekać. Jeśli lubicie twórczość Pratchetta, jasne, sięgajcie i po Parę w Ruch, bo pewnie odnajdziecie w niej sporo interesujących Was tematów, czy aluzji. To nie jest źle napisana książka, naprawdę... Ale mi najzwyczajniej w świecie nie przypadła do gustu i skutecznie zgasiła chęć do sięgania po inne pozycje tego autora. Przynajmniej na razie.