Barrrdzo mroczny book TAG by Kitty

Cześć! Dziś mam dla Was tag, do którego nominowała mnie (i jednocześnie go stworzyła) Kitty Aiilla (zobaczcie nominacje!). Mam nadzieję, że ten przerywnik się Wam spodoba, choć osobiście muszę powiedzieć, że przynajmniej kilka pytań jest wyraźnie „nie dla mnie”:P A czemu – dowiecie się już czytając resztę wpisu.

Taniec sadystycznej radości - śmierć lub krzywda bohatera, z której się cieszyłaś.

Szczerze mówiąc, nie pamiętam takowej. Raczej nie podchodzę do bohaterów bardzo emocjonalnie...  Naprawdę, kompletnie nic nie mogę sobie przypomnieć, a przeglądanie przeczytanych książek nic mi nie daje. Może mogłabym tu dać odcinanie głów wampirom z filmowej wersji „Przed świtem” (kto oglądał, ten wie chyba o czym mówię :D)? Ale... po pierwsze, to film, po drugie – to po prostu wyglądało komicznie. Może trochę tak było z Freddy’m Loundsem z „Czerwonego smoka” Harrisa, ale wydaje mi się, że moje odczucia związane z nim raczej do tego tagu nie pasują.

Dlaczego nie ja?! - śmierć, której nie mogłaś wybaczyć autorowi

No i znów mam problem podobny do pytania pierwszego. Nie jestem aż tak związana emocjonalnie z postaciami, by nie móc wybaczyć śmierci autorowi. Ba, jeśli całość jest dobrze poprowadzona to jak najbardziej to rozumiem i szanuję. Może znów mogłabym tu wrzucić coś bardziej filmowego, czyli śmierć L z „Death Note”? Ale właśnie... to śmierć, którą szanuje i rozumiem. To było najlepsze z możliwych zakończeń całości. Poczułam ukłucie bólu także przy śmierci Kelsiera ze „Z mgły zrodzonego” Sandersona, ale... to znów sytuacja jak wyżej :D

Dziewczynki lubią złych chłopców - czarny charakter, którego byś poślubiła

Widzicie, ostatnio czytam coraz mniej literatury z konkretnym podziałem na dobro i zło; te postacie zwykle nie są jednoznaczne, przenikają się. Przy okazji przez brak dużego, emocjonalnego zżycia się z bohaterami raczej nie wybieram swoich „mężów” książkowych :) Bardzo lubię kreację Hannibala Lectera, ale raczej wolałabym go nie poślubiać z wiadomych względów... Być może Lampka z „Zastępów anielskich” by się nadał, ale z niego jest żaden czarny charakter, raczej niespełniony poeta.

Zwyrodnialec - najokrutniejsza metoda zabójstwa, z jaką spotkałaś się w książce

Ostatni opis dotyczący śmierci, który mną wstrząsnął pochodził z „Podziemi Veniss”, w którym to zmutowane surykatki oglądały obdzierane ze skóry psy. I ludzi. To... był zdecydowanie mocny opis. Poza tym mocne opisy tego typu były też w „Czerwonym smoku” i „Milczeniu owiec” Harrisa, choć aż tak mną nie wstrząsnęły.

Pogrzeb - weź pierwszą lepszą książkę, wylosuj jakieś zdanie. Teraz pochwal się, co będziesz miała napisane na nagrobku?

„Takowe lekarstwo czyni wnętrzności i wypróżnia je z wielkim natężeniem ze wszystkiego, co tylko się w nich znajduje.” – „Podróże Guliwera” Swifta

Cóż... najwyraźniej zabije mnie jakiś lek na przeczyszczenie.

Cruella de Mon - czarny bohater-szaleniec

A to ich mało jest, że mogę podać tylko jednego? ;P Już pomijając książki Harrisa, o których wspominałam wcześniej.. mieliśmy dwóch szaleńców w „Ostatnim Imperium” Sandersona.  W „Podziemiach Veniss” w sumie też taki był. „Dziewczyna płaszczka”, główny zły z „Kronik Świata Wynurzonego” Torsi, w „Balladzie o przestępcach” Hybela też w pewnym sensie takowy jest. Szaleńców w literaturze nie brakuje, a szalony praktycznie zawsze oznacza zły, lub negatywny :D Chociaż jeśli mogę zarzucić filmem to... główny bohater „Splita” jest wręcz genialnym przykładem szaleńca.

Satanistyczne modły - zła postać historyczna, którą uwielbiasz (typu: Krwawa Hrabina, Kuba Rozpruwacz, caryca Katarzyna etc.)

Raczej siedzę w literaturze, nie w historii, a co za tym idzie, nie mam dużej wiedzy na temat takich postaci. Na pewno ciekawi są ci wszyscy „wielcy komuniści”, pokroju Mao, czy Stalina, ale trudno mi powiedzieć, bym ich uwielbiała... skoro nic o nich nie czytam.

Piekielna kara - książka, która ostatnio wymęczyła cię swoją beznadziejnością

Największą męczarnią była chyba „Upiorna opowieść” Strauba, ale raczej nie dlatego, że to książka zła sama w sobie, a dlatego, że po prostu nie lubię i nie czuje horrorów.

Hrabia Dracula - najlepsza książka o wampirach

„Hellsing”! A nie... zaraz. To anime, nie książka. Szczerze? Chyba nie znam żadnej dobrej lektury, która byłaby typowo o wampirach (tzn. wampir głównym bohaterem). Jeśli już, to te postacie są gdzieś w tle... Planuje poznać „Nocarza” pani Kozak i może to coś zmieni, ale na razie takiej książki nie mam.

I niech leje się krew - najbardziej krwawa książka

Czytam sporo krwawej literatury, ale mało takiej, która wręcz by tym odrzucała... Ogromne wrażenie pod tym względem zrobiła na mnie kiedyś „Księga bez tytułu” Anonima, ale nie przypominam sobie, bym ostatnio poznała coś, co zwaliłoby mnie z nóg.