Jakie serie ostatnio skończyłam czytać? - podsumowane cz. III

Czytanie serii idzie mi zwykle raczej powoli: nie śpieszę się z tym, wolę dłużej cieszyć się prozą ulubionych autorów. Ale prędzej czy później przychodzi czas, gdy moja przygoda z nimi się kończy i wtedy właśnie dzielę się nimi z Wami w „grupowej” formie. To już trzecia odsłona tego wpisu: poprzednie części możecie zobaczyć TUTAJ oraz TUTAJ.  Mam nadzieję, że znajdziecie coś dla siebie, choć muszę przyznać, że w tej odsłonie pojawi się dość dużo serii, za którymi niekoniecznie przepadam.

Przypomnę może jednak najpierw zasady pojawiania się tu tego typu wpisów: serię musiałam albo zakończyć w całości i autor nie zapowiada kolejnych tomów, albo przeczytałam więcej, niż jeden tom, ale mimo to nie mam zamiaru kontynuować przygody z daną historią. A więc – zaczynajmy!

„Wspomnienie o przeszłości Ziemi” Cixina Liu

Problemtrzech ciał | Ciemny las

Po pierwszym tomie tej chińskiej hard SF byłam przekonana, że poznam tę trylogię w całości: nagrodzony Hugo „Problem trzech ciał” nie był powieścią najłatwiejszą i chwilami potrafił mnie zmęczyć, jednak nie potrafiłam nie docenić twórczości autora. Niestety, „Ciemny las” był dla mnie prawdziwą katorgą. Choć same pomysły autora dalej były dobre i książka zawierała dobre elementy to po prostu nie mam ochoty znów męczyć się z twórczością tego autora, mimo że jeśli ktoś szuka literatury tego typu to nie waham się polecać części pierwszej.

„Trylogia husycka” Andrzeja Sapkowksiego

Narrenturm | Boży bojownicy | Lux perpetua

Tę serię przeczytałam w całości tylko dlatego, że po prostu od razu miałam na półce wszystkie trzy części. Pierwszy tom serii, „Narrenturm”, był książką o dobrym języku, ale bardzo powtarzalnej, wręcz nudnej fabule. Kolejne tomy być może były pod tym względem lepsze, ale przez właśnie część pierwszą nie czułam się absolutnie związana ze światem przedstawionym i bohaterami, w związku z czym dwie kolejne części najzwyczajniej w świecie wymęczyłam i choć trylogia ładnie wygląda na mojej półce to nie mogę powiedzieć, aby czytanie jej było dla mnie czymś przyjemnym.

„Pęknięta Ziemia” Nory K. Jemisin

 

Piątapora roku | Wrota obelisków | Kamienne niebo

Połączenie science-fantasy z post-apokalipsą, osadzone w niezwykle oryginalnym świecie z bardzo ciekawą narracją i pięknym stylem – tak w skrócie mogłabym opisać tę trylogię Jemisin. To seria, która wymaga od czytelnika sporej dawki cierpliwości, bo autorka nie ma w zwyczaju podawać wyjaśnień dotyczących świata od razu na tacy, ale na pewno jest przynajmniej warta sprawdzenia. „Pęknięta Ziemia” to naprawdę pomysłowa trylogia, która nie bez powodu trzy razy pod rząd została nagrodzona Nagrodą Hugo.

„Czerwień” Lindy Nagaty

Czerwień | Ciężkie próby | W stronę mroku

To chyba pierwsze militarne science-fiction, po które sięgnęłam i muszę przyznać, że zdecydowanie nie jestem osobą, która uwielbia taki typ literatury. To znaczy – potrafiłam przy tej trylogii dobrze się bawić, zwłaszcza na tomie pierwszym. Rozumiem też, że to seria, która na pewno spodoba się czytelnikom lubiącym akcje militarne połączone z niezwykłą technologią. Raczej jednak do samej serii nie wrócę: zabrakło mi w nich odrobiny emocji, które pozwoliłyby mi się naprawdę związać ze światem przedstawionym. W tej historii główny bohater właściwie spędza czas od zadania, do zadania i wszystko poza tym spychane jest na dalszy plan.

„The perfect game” J. Sterling

Rozgrywka | Zmiana | Słodkie zwycięstwo

Historia Jacka i Cassie została zamknięta w trzech tomach, lecz autorka na tym nie poprzestała: za granicą ukazała się kolejna część z cyklu opowiadająca o ich przyjaciołach. Jeśli jednak ta książka nawet ukaże się w Polsce ja nie mam zamiaru jej kontynuować. Tak pustej i głupiej serii po prostu dawno nie miałam w swoich rękach. Może to romans, który sprawdzi się u osób zaczynających przygodę z czytaniem czegokolwiek, ale ja nie mam zamiaru tej serii polecać. Naprawdę – szkoda czasu.

„Legendy Świata Wynurzonego” Licii Troisi

PrzeznaczenieAdhary | Córka krwi

Po latach ponownie sięgnęłam po prozę Troisi, kupując na promocji dwa tomy „Legend”. Nie sądzę jednak, bym skończyła tę serię. Trzeci tom nie jest za dobrze dostępny, a po prostu nie czuje się zbyt zainteresowana kontynuacją. Ta trylogia to włoskie, młodzieżowe high fantasy, które może nie należy do najgorszych na świecie, ale cierpi na wiele problemów. Nie mam więc szczególnie wielkiej ochoty, aby tę serię kończyć. Niemniej, jeśli szukacie lekkiej, przygodowej prozy to można się z tą serią zapoznać, bo mimo wszystko zwłaszcza w tomie pierwszym autorka pokazuje kilka dobrych pomysłów.

„Cykl o Nikicie” Anety Jadowskiej

Dziewczynaz Dzielnicy Cudów | Akuszer bogów | Diabelski młyn

Historia Nikity jest w blogsferze dość dobrze znana. Ja sama mam z nią dziwną relację. Tom pierwszy wspominam raczej neutralnie. Potrafił mnie irytować, ale raczej po prostu mnie nie obchodził. Druga część tej trylogii śmiertelnie mnie wynudziła i dopiero trzecia okazała się czymś raczej przyjemnym. Niemniej, młodszym, lub mniej wymagającym czytelnikom ode mnie mam w zwyczaju ją polecać, bo jako pierwsze spotkanie z urban fantasy ma szansę dość dobrze się sprawdzić. Na pewno jednak nie jest to dzieło, które znalazłoby się wśród moich ulubionych.

„Kraina Martwej Ziemi” Jacka Łukawskiego

Krewi stal | Grom i szkwał

Gdy sięgałam po tom pierwszy miałam względem debiutu autora ogromne nadzieje. Niestety, mocno się na nim wynudziłam. Pierwsza połowa książki zawierała bohatera zbiorowego, a późniejsze przygody głównej postaci niekoniecznie mnie interesowały. Sięgnęłam po tom drugi licząc, że będzie lepiej. Niestety, nie było – ta seria zdecydowanie mi „nie siadła”. Nie planuje więc jej ani nikomu polecać, ani sama kończyć przygody z trylogią. Na świecie jest zbyt dużo ciekawych historii, aby nudzić się na czymś takim.